s.v. Nieuwkoop
De oprichting:
Het was in het oorlogsjaar 1944. Hoe het precies gegaan is kunnen we niet meer achterhalen. Veel om handen had je toen niet. Was het een poging om die verveling te verdringen? Of was het om het verlangen naar voedsel in die vreselijk koude Hongerwinter te verdrijven? Een groepje jonge mannen, jongens nog, moet al iets met een bal hebben gehad. Liefhebbers van het spelletje. Als je in de archieven duikt kom je oer-Nieuwkoopse namen tegen. Van Dam, De Rooy, Van Lith, Immerzeel, Van der Voorn en Vork. Eén van hen moet de eerste zijn geweest die geroepen heeft: “Laten we een voetbalclub oprichten!”. Wie dat precies was, zal wel voor altijd in de schoot van de geschiedenis verborgen blijven.
Het prille begin:
Hoe dan ook. Het is een geestelijke die het voortouw neemt. Pater Pouw, kapelaan van de katholieke kerk, organiseert de oprichtingsvergadering. Hij staat daarom te boek als de oprichter van SV Nieuwkoop. Als officiële oprichtingsdatum kiezen de leden 1 juni 1944. En dat is niet hun enige keuze. Ab van Houten moet als eerste de voorzittershamer gaan hanteren. Het is opmerkelijk dat Pouw van mening is dat het geen roomskatholieke vereniging mag worden. Leden van alle gezindten zijn vanaf het eerste moment welkom bij SV Nieuwkoop.
Van een accommodatie is nauwelijks sprake. Dat kan ook bijna niet als je de ellendige omstandigheden in ogenschouw neemt. Het veld is op de plaats waar tot een jaar geleden de woningen van “De Vijverhof” hebben gestaan. In vergelijking met het huidige kunstgras zal het wel weinig hebben voorgesteld. Hobbelig, zompig en vol met drollen van de schapen die door de week het gras kaal moeten vreten.
De bal is bruin. Andere kleuren zijn er niet. Het aanschaffen van een exemplaar kost een vermogen in die dagen. Daarom wordt het leren monster na gebruik zorgvuldig ingevet, waarbij de veter nog eens extra strak wordt aangetrokken. Bij regenachtig weer is hij loeizwaar. Je kan hem nauwelijks vooruit krijgen en bij het koppen kan je je lelijk bezeren aan die rot veter. De prille voetbalvereniging kan zich er maar één per seizoen veroorloven.
Parachutetenue:
Van kleedkamers of een kantine is geen sprake. Geld voor consumpties is er sowieso niet en je bemodderde benen spoel je af in de aanpalende sloot. Een enkeling trekt na de wedstrijd naar de kroeg. Waarschijnlijk De Hollandsche Leeuw, maar of het bier daar zo rijkelijk vloeit als vandaag de dag moeten we ernstig betwijfelen.
Later komen er in een loods aan de Kolfbaan (op de hoogte waar nu de apotheek staat) grote zinken bakken waarin je je een beetje kan afpoedelen. Het tenue ziet er in die jaren anders uit dan nu, want over clubkleuren denken de toenmalige voetballers nauwelijks na. Zorgen dat je dagelijkse kloffie een beetje is verzorgd, daar heb je al genoeg kopzorgen aan. Het worden dus halflange zwarte broeken en witte shirts. Ze noemen dit het parachutetenue. Waarom weten we niet meer precies, maar volgens Aart Koehein, de doelwachter in die tijd, heeft het iets te maken met de soort stof waarvan de shirtjes in elkaar zijn geflanst.
Het eerste jaar spelen ze alleen vriendschappelijke wedstrijden. Dat bevalt kennelijk dermate goed dat SV Nieuwkoop in het seizoen 1945-1946 de stap naar het competitievoetbal aandurft. Zoals gebruikelijk moeten ze onderaan de ladder beginnen. Het team wordt ingedeeld in de 2e klas van de Goudse bond. Destijds een ‘onderbond’ van de KNVB. In vergelijking met nu is dat twee klassen lager dan de huidige 4e klas. Daarnaast zet de jonge voetbalvereniging nog een belangrijke stap. Aan de Achterweg komt een heus voetbalveld beschikbaar. Tot 1975 spelen vele Nieuwkopers daar hun thuiswedstrijden. Het restant van het veld is tot voor kort goed zichtbaar, maar in 2009 moet de laatste herinnering aan deze beginperiode het veld ruimen voor het woningbouwproject De Vaartsche Hoek. Het elftal verandert iedere week. De zogenaamde elftalcommissie bepaalt wie wel of niet voetbalt, al mag de trainer daarover een beetje meebabbelen. De term ‘basisplaats’ moet nog worden uitgevonden. Al aan het eind van die competitie boekt Nieuwkoop zijn eerste succes. In een zinderende wedstrijd tegen Nieuwerkerk behaalt het zijn eerste kampioensschap. Promotie naar de 1e klas is een feit.
2 kleedkamers:
In de beginjaren vervult de voorzitter een spilfunctie. Anders dan nu bekleedt slechts één persoon deze belangrijke job. Er hangt veel af van zijn organisatietalent en zijn vermogen om leden te stimuleren. Op voetbaltechnisch en organisatorisch vlak. Van Houten, onze eerste voorzitter, geeft drie jaar invulling aan deze rol. Zijn opvolgers zijn Dirk Vriesekoop (1947-1952) en de heer Veenboer (1952-1958).
In 1952 is er een vermeldenswaardige wedstrijd. Nieuwkoop verlegt in dat jaar namelijk zijn voetbalactiviteiten voor het eerst naar het buitenland. In het Belgische Stokkel nemen de Nieuwkopers het op tegen de plaatselijke voetbalgoden. Wat de uitslag van deze vriendschappelijke wedstrijd is, weten onze bronnen niet meer te vermelden. In deze periode is de heer De Groot kortstondig voorzitter. Maar deze van oorsprong Amsterdammer ligt niet goed bij de polderjongens uit Nieuwkoop. Hij heeft wél allerlei doldrieste plannen en een dikke portemonnee. Twee andere ‘import’ Nieuwkopers, de heer M. van Lente en Cor Kasteleijns, zijn mede initiatiefnemers van de bouw van een houten keet langs het veld aan de Achterweg. De club wordt de trotse bezitter van maar liefst twee (!) kleedkamers. De scheidrechter mag zelf kiezen bij welk team hij zich omkleedt. Een kantine zit er voorlopig niet in, maar aan de voorkant is een kraampje waar spelers en bezoekers snoep en drankjes kunnen kopen. Op sportief gebied boeken de Nieuwkopers in deze periode wisselend succes. In 1955 degradeert het eerste elftal uit de 1e klas.
Lees verder: Nieuwe kantine in oude stal - SV Nieuwkoop
